bundan yaklaþýk 25 yýl kadar önce, kendisiyle yapýlan bir söyleþide ünlü çizer mordillo (mealen) þöyle diyordu:”karikatürün gelecekte en büyük düþmaný bilgisayardýr.”
o günlerde henüz kiþisel bilgisayarla tanýþmamýþtýk. bu ad altýnda bildiðimiz tek aygýt, genellikle banka þubelerinde gördüðümüz birkaç satýr yazý yazýp, hesap yapmaktan baþka bir iþe yaramayan ya da daha çok bilimkurgu filmlerden aþina olduðumuz, garip sesler çýkaran, ýþýklarý yanýp sönen ve bir odanýn yarýsý kadar büyüklükte devasa kütlelerdi. bir a4’ün yarýsý kadar kaðýtlara birkaç satýr yazý ve rakam yazmaktan ibaret bu aygýtýn karikatür çizmek gibi bir iþleve nasýl sahip olabileceðini, açýkçasý o günlerde kestirememiþtim. iþi mordillo’nun hayal dünyasýnýn geniþliðine baðlayýp, çini mürekkebi-schöller ekürisi ile uzun süre daha devam ettim.
son on yýldýr bilgisayar kullanmama karþýn, 2000’lerin ortalarýna kadar bilgisayara direndim; ancak bir süre sonra pes dedim. önceleri yalnýzca çizdiðim karikatürleri tarayýp, “bir de sayýsal ortamda saklayayým” diye baþladýðým bilgisayar-karikatür birlikteliðim þu anda (sayýn t.demir’in belirttiði gibi) boyamada da olsa devam ediyor. ileride nereye varýr, bilemem. bildiðim tek þey, yaþamýn her alanýnda etkin olan bu aygýt ve onun iþlevlerini, karikatür gibi paylaþýldýkça çoðalan bir sanat alanýndan uzak tutamayacaðýmýzdýr.
halen karikatürün en geçerli tanýmýnýn “çizgiyle mizah” olduðuna inanýyorum ve çizgi-mizah birlikteliði olduðu sürece, bunun neyle yapýldýðý hiç önemli deðil diye düþünüyorum. 80’lerin baþýnda gýrgýr dergisinin “çiçeði burnunda karikatürcüler” köþesinde karikatürü hangi malzeme ile çizeceðine karar verememiþ bir çizer adayýna ýþýklar içindeki ustamýz oðuz aral þöyle yanýt veriyordu: “karikatürün derdini anlatsýn da, istersen duvara viþne reçeli ile çiz!”
ne dersiniz, her þey ustanýn bu sözünde gizli deðil mi?
kürþat coþgun