Semih Balcioglu’nu andik…
Semih Balcioglu ölümünün ikinci yilinda TGC Basin Muzesi’nde duzenlenen panel ve
sanatcinin calismalarindan olusturulan sergiyle anildi…
Turk karikatur sanatinin ustalarindan Semih Balcioglu icin Turkiye Gazeteciler Cemiyeti (TGC)
Basin Muzesi’nde “Karikatur Ustasi, Bir Basin Emekcisi” konulu bir panel duzenlendi.
Panel oncesinde Balcioglu’nun Karikatur ve Mizah Muzesi Ozgun Baski Atolyesi’nde
yaptigi calismalarindan olusturulan bir de sergi acildi.
Balcioglu’nun karikaturist ve gazeteci dostlarinin bir araya geldigi sergi acilisi ve panele
esi Emel Balcioglu da katildi.
HABERLE ILGILI AYRINTILAR ICIN:
http://www.karikaturculerdernegi.org/detay.asp?id=7259
Semih Balcioglu’nun ardindan..
Dernegin bazen güzel isler yaptigini görmek keyif veriyor..
Gönül ister ki; bu etkinlikler daha cok artsin, cizerler olarak daha cok biraraya gelelim..
Önümüzdeki yil Karikatürcüler Dernegi’nin kurulusunun 40. yili..
Dernek Baskani Metin Peker’le yaptigim telefon konusmasinda bu yilki genel kurul ve
sonrasinda verilecek aksam yemeginin daha genis kapsamli ve anlamli olacaginin sinyalini aldim.
Hatta „40 yilin hatirina“ genel kurulda cay degil de „dernek amblemli“ fincanlarla
„kahve“ ikram edilmesi fikrimi de Peker cok begenmisti,
bakalim hayata gecirilecek mi, görecegiz?
Semih Balcioglu Türkiye’nin cizgi yönünden kendisini en cok gelistirmis,
Desene ve perspektife son derece önem vermis en usta cizeriydi.
Seveni oldugu kadar sevmeyeni de vardi ve nedeni de cok basitti..
Cok dobra konusur ve gördügü yanlislari, eksikleri acimasizca elestirirdi..
Sanirim basarisinin sirri da burada yatardi, kesinlikle “mutlu” degildi..
Bir cizerin “mutlu” olmasi “mutsuz” insanlarin sorunlarini yeterince algilayamamasi
demekti belki de ona göre kimbilir..
Anma toplantilarinda nedense kisilerin sagliginda arkasindan konusanlar,
o’nun yoklugunda atti mi mangalda kül birakmaz, timsah gözyaslari dökerler..
Bu özellikle bizim toplumumuzun karakteristik özelliklerinden biridir..
Anma toplantisinda olmadigim icin bu konuda ahkam kesememekle birlikte
tahmin yürütmem de pek zor degil..
Dernegin sitesinde ani toplantisiyla ilgili anekdotlari okurken,
sevgili Nese Binark ile yaptigimiz ve Semih Balcioglu’nu kaybetmemizden cok kisa süre
önce gerceklesen söylesiyi ve konustuklarimizi hatirladim.
Aslinda evi, benim icin pek yabanci degildi..
Yine ayni semtte hatta ayni sokakta oturan sevgili Ferruh Dogan’la birlikte
onunla da komsu olmustuk yillarca..
Söyleside, benim icin en önemli ayrintilardan birini
kisaca sizlerle de paylasmak isterim..
Söz, dernegin üye sayisiyla icraatlarindan acilmisti bir ara..
Sevgili Semih Usta’nin sözlerini aklimda kaldigi kadariyla aynen aktariyorum:
“Sekerim, dernek “bilmem kac yüz üyemiz var” diye böbürlenip duruyor..
Kafa sayisindan bana ne.. Ben icraata bakarim, kacinin cizdigine bakarim..
Samimi söylüyorum, Türkiye’de cizer yok cocuklar..
Perspektifi bilen, deseni, bilegi saglam kac tane cizer var bana sayar misiniz?
Cizerlik bu kadar basit degildir.”
(Bunlari söylerken masasinin düzenine ve calisma disiplinine hayran hayran bakiyorduk)
Ayni seyleri düsünüyorum. Gercekten de cizerlik bu kadar basit degil..
Emek ister, okumak, arastirmak ister.. yigitlik ister “Don Kisot”luk ister..
Kötü günlerden gecen Türkiye’de yazar ve cizerler tümüyle susturulmak isteniyor..
Bütün kaleler fethedildi, direnenlerin de kalemleri, süngüleri yavas yavas düsüyor..
Ve birlik yok.. Beraberlik yok.. Herseyin üstesinden gelebilecek “güc” yok!
Neyse ki, dört gündür kesik olan “Blog”larin sesi yine cikmaya baslayacak..
“Derebeyi” zihniyetiyle süren anlayisin kapattigi “blog”lar tekrar yayinda..
Ta ki, bir dahaki anlamsiz ve mesnetsiz kapatilma kararina kadar..
Ama burasi (bana göre orasi) Türkiye..
Disardan bakmak daha mi objektif bakmamizi sagliyor bilemiyorum ama
Gercek su ki; Türkiye artik “eski Türkiye” degil..
Belki de Semih Balcioglu.. ve hic unutmadigimiz, unutamadigimiz
Ferruh Dogan, Ali Ulvi, Mistik, Oguz Aral, Necati Abaci, Eflatun Nuri ve digerleri..
Bugünleri görmedikleri, yasamadiklari icin sanslilar belki..
Her gecen gün daha kirleniyor, daha darmadaginlasiyoruz..
Ve biz cizerler sadece seyrediyoruz.. Cizmiyoruz..
Artik eskisi gibi bahanelerimiz de yok oysa:
“Her kösebasi tutulmus, cizecek yer mi var” türünden..
Bana kalirsa cizecek kagit, blog, site, gazete, derginin yanisira
Semih Balcioglu ustanin dedigi gibi cizen adam da cok ta..
KAC TANE “GERCEK CIZER” VAR, BANA SAYAR MISINIZ?!
Erdogan Karayel
