Degerli cizer dostlarimiz..

Yazimiza yönelik gelen destek mail ve telefonlar icin tesekkür ediyoruz
Bazi uyarilar ve hatirlatmalar dogrultusunda unuttugumuz birkac noktayi
daha belirtmek istiyorum izninizle..
Grubumuzda yer alan arkadaslarimiza yönelik "kanca"lardan biri de Facebook‘ta yasandi..
"DQ-WorldCartoonistsGroup" yönetiminden bir arkadasimizin oncelikle kisisel profili
25 imzali dilekceyle sikayet edilerek kapatildi.
Olasi hedef, 470 kisilik ulusal-uluslararasi cizerleri bünyesinde barindiran,
Türk ve dünya karikatürcülerini bulusturan grubumuzdu kuskusuz..
Ancak Facebook yönetimiyle yaptigimiz yazismalar sonucunda kisa sürede
arkadasimizin kisisel profilini actirdik ve grubumuzu olasi bir sabotajdan kurtardik.
Facebook, grup calismalarimizin "kültürel ve sanatsal" faaliyetler icinde
yer aldigi paylasimlardan duydugu memnuniyeti ayrica dile getirdi.
Yine ayni arkadasimiza Türkiye’de cikan en büyük mizah dergilerinden birinin
yöneticisi tarafindan acikca "DQ’dan ayril, gel dergimizde cizmeye basla" sözü verildi.
Grup üyelerinden bazilarina sadece sözler verilmiyor,
bazi yaptirimlarda bulunuldugu da bizlerin kulagina geliyor, e-postalarimiza düsüyor.
Bizler "etik" kurallar geregi kurum ve kisi isimlerini yayinlamamakta kararliyiz.
Bilirsiniz ki, kanitlara dayanmayan konulari bu sutunlarda ele almiyoruz.

Hatirlayiniz;
Gectigimiz yil "Dernegine ve Müzene Sahip Cik!" sloganli bir kampanya düzenledik.
Bize büyük saldiri ve hakaretlerde bulunuldu.
Ancak, biz hakliydik ve sonucta bu hakliligimiz müzenin elimizden bir daha
verilmemek üzere geri alinmasiyla kanitlanmis oldu.
Dernek sitesinde bu konuda tek bir satir gördünüz mü? Hayýr!
Cünkü yönetim, haksiz oldugu durumlarda surekli sessizligi tercih ediyor.
Ama en ufak bir acik yakaladiginda veya onceden sindirmek icin hemen
bu konudaki uzman üyeleriyle saldiriya gecmekten de cekinmiyor.
Dikkatinize sunacagim bir baska konu da "Dernek Üyeligi"..
Bircok arkadasimiz aktif cizmesine, sergiler acmasina karsin dernege üye yapilmiyor.
Nedeni belli, cünkü sadece kendi yandaslarini dernege üye yapiyorlar.
Bir sekilde ikna ettikleri kisileri hemen dernege üye yapmasini biliyorlar ama..
Bu konuda örnek o kadar cok ki..
Bu yaziyi okuyan ve ayni sorunlari yasayan arkadaslarimiz lütfen bize isimlerini bildirsinler.
Turlu nedenlerle üyelige kabul edilmeyen arkadaslarin isimlerinin oldugu toplu listeyi yayinlayabiliriz.

Bu asamada bir noktayi daha belirtmekte yarar var;
Bizler, camiayi bölmek veya dernegi sabote etmek icin biraraya gelmiyoruz.
Olusumumuza ayri bir dernek veya yapilanma olarak da bakilmamasi gerek.
Her sanat dalinda oldugu gibi karikatürde de bu tur gruplar, olusumlar dogaldir.
Olsa olsa hedefimiz, dernek yönetimine talip olmak ve on yildir yönetimde cöreklenen
zihniyeti kovmak ve karikaturun önünü acmak olabilir!!
Korkunun ecele faydasi yoktur ve tarih yanlis yapanlari asla affetmez.
Nedense, isin icinde "cikar" olunca tüm "etik" kurallar bir tarafa atiliyor.
Bu tür eylemler icin hepimizin tanidigi, cizmekten baska her seyi yapan,
cikari icin gözünü kirpmadan önce kendisini,
sonra da en yakin arkadasini satabilen kisiler seciliyor özellikle..
On yildir Turk karikaturunun üstüne kabus gibi coken zihniyet,
gittikce büyüyen olusumla basedemeyecegini anlayinca,
etik olmayan yollari tercih etmeye basladi..
Ayrica gruptaki cizerleri birbirine düsürecek yontemler de gelistiriyorlar.
Bu eylemlerinde nedense bizim de cok deger verdigimiz bir cizeri
ozellikle "olta" olarak kullandilar..
Ancak oyuna gelmeyen iki arkadasimiz bunu anlayip,
muhataplarina oldukca yerinde ve "sert" yanitlar verdiler..
Cizerlerin durust, saglam duruslu ve mucadeleci kisiler oldugunu
hatirlatmaya bilmem gerek var mi?!..

Bu gelismeler dogrultusunda benim diyecegim tek sey;
bu (olta atilan) arkadaslarimizin iyi dusunup hareket etmeleridir.
Insanlarýn degeri, bu kadar basit ve siradan ölcülemez.
Ben, onlarin yerine bu bu tür tekliflerden ve kistaslardan esef duymaktayim.
"Don Kisot" alti yildir hedefinden sapmadan,
Turk karikaturuyle dunya karikaturunu birlestiren yegane platformdur.
Bu tür tekliflerle karsilasan ve
"cikarlarini etik degerlerden üstün tutan"
arkadaslara diyecek pek bir lafimiz olamaz.
Ancak "Yolun acik olsun!" diyebiliriz.

Karikatur sadece Turkiye sinirlari icinde yer alan bir sanat dalý degil,
"evrensel" ve asla "affetmeyen" bir mücadele platformudur ayni zamanda.
Kisa bir surede buyuyen ve gelisen bu olusumumuz goruldugu gibi
acik bir "hedef" haline gelmistir.
Olusumumuzun zarar görmemesi ve daha da güclenmesi
ancak sizlerin destegiyle ve sahiplenmesiyle mümkündür.
Parcalanmalara izin vermeyelim.
Yolumuz "Turhan Selcuk" ve diger ustalarin actigi evrensel yoldur..
Bizi bu yoldan döndürmek isteyenlere yanitimizi gerektigi gibi verelim..

Cekinmeden! Kanmadan! Satmadan!!!!

Erdogan Karayel

***

DERNEGE ÜYELIKLERI KABUL EDILMEYEN ADAYLARDAN BIRI OLAN
MUSA KEKLIK’TEN GELEN MAILI YAYINLIYORUZ:

Merhaba sevgili Karayel;

Daha önce de bu konuda sizinle yazýþmýþtýk,
Dernek üyeliði maalesef ulaþýlmaz bir ganimetmiþ gibi
biz karikatüristlerden uzak tutuluyor.
Yöneticilerin bu konuda en ufak bir açýklama yapmamasý
farklý düþüncelere girmemize vesile oluyor.
Daha önce de belirttðim gibi benim aylarý deviren üyelik baþvurum
her nedense sesizliðe bürünmüþ insanlar topluluðuna
hiç bir rahatsýzlýk vermiyor olacak ki;
en ufak bir haber bile verme gereði duyulmadý.
Sizinle yazýþmamdan bir kaç hafta sonra A.Y.’a
neden bu konuda bu kadar aciz davranýldýðýný ve
"Çöp adam çizmesini bilmeyen kiþilerin dernekte üyelikleri varken
bizim üyeliðimiz neden engelleniyor?"
diye bir eleþtirel yazýþmam oldu.(E-mail)
Ama malesef bir tek cevap bile verme gereði duyulmadý.
Tüzük yerlerde sürünüyor. Ama kimsenin gördüðü yok.
Artýk karikatür adýna güzel þeyler duymak istiyoruz.
Bunun birlikte mücadele ile olacaðýna inanýyorum.
Donquichotte‘ta bunlarý dile getirmeniz
belki bir açýklama yapmalarýný zorunlu kýlar.
Diðer arkadaþlarýn fikri de alýnarak üye yapýlmayan
biz çizerlerin isimleri gerekirse açýklanabilir.
Ben bunda bir sorun görmüyorum.
Elbette bir arada (ayný çatý altýnda) olma hakkýmýzý elimizden alan düþünceler
siyasal partilerin ayrýþma motivine kendini kaptýrmýþ gidiyor.
Kaybeden þahýslar deðil maalesef ülke karikatürü oluyor.
Birlikte güzel bir dayanýþma ruhu ile daha güzel çalýþmalarýn olduðu bir ortam dileðiyle
Selamlar…

Musa Keklik

Degerli katilimcilar,
4. DQ uluslararasi karikatür yarismasi
ödül töreni ve sergisi, 22 nisan‘da Hollanda‘da yapilacakti.
Ancak Ýzlanda’daki "volkan patlamasi" nedeniyle,
organizasyonumuz ileri bir tarihe ertelendi.
Büyük olasilikla mayis ayinin sonuna dogru gerceklesecek.
Özellikle ödül kazanan karikaturcu dostlarimiza
önemle duyurulur.

Erdogan Karayel

http://amateur.donquichotte.org/main.php?g2_page=4

***

AYLA
Ein Film von Su Turhan
Mit Pegah Ferydoni, Mehdi Moinzadeh, Saskia Vester,
Timur Isik, Türkiz Talay, u.v.m.
Deutschland 2009, 85 Minuten
Kinostart: 06.05.2010 – im Verleih von Zorro Film

*****************************************************

Ayla ist schön, selbstbewusst und vor allen Dingen unabhängig.
Als moderne Türkin hat sie sich für ein freies, selbstbestimmtes Leben entschieden und
hält an ihren Überzeugungen fest, auch wenn daran die Beziehung zu ihrem Vater zerbricht.
Als sie den feinsinnigen Fotografen Ayhan (Mehdi Moinzadeh) kennenlernt,
verliebt sie sich leidenschaftlich.
Er bewundert ihre Selbständigkeit und ihren unbändigen Willen,
da auch er gefangen ist zwischen zwei Welten.
Als ältester Sohn einer traditionell lebenden türkischen Familie steht er unter Druck:
Seine Schwester Hatice (Sesede Terziyan) will sich von ihrem Mann scheiden lassen und
Ayhan soll sie davon abbringen — mit allen Mitteln.
Dass seine Schwester mit ihrer kleinen Tochter ausgerechnet
bei Ayla Zuflucht gefunden hat, ahnt er nicht …
Einfühlsam und spannend inszeniert Regisseur Su Turhan in seinem
Kinofilmdebüt die Geschichte einer starken Frau,
die kompromisslos für ihre Ideale eintritt und versucht den schmalen
Grat zwischen Bewahrung ihrer türkischen Wurzeln und der Freiheit
westlicher Werte auszubalancieren.
Pegah Ferydoni, bekannt aus der ARD-Serie "„Türkisch für Anfänger"",
überzeugt in ihrer ersten Kinohauptrolle. Ihr zur Seite steht ein spielfreudiges
Darstellerensemble, allen voran Mehdi Moinzadeh („Women without Men"),
Saskia Vester, Timur Isik, Türkiz Talay und Sesede Terziyan.
AYLA feierte bereits einen ersten Publikumserfolg beim Filmfestival
Max Ophüls Preis 2010. Auf dem 20. Filmkunstfest Anfang Mai in Schwerin
läuft der Film im Wettbewerb. Ab 6. Mai ist AYLA im Verleih
von Zorro Film im Kino zu sehen.
Pressematerial finden Sie im Pressebereich von www.zorrofilm.de
Die offizielle Homepage zum Film lautet www.ayla-der-film.de
Die FILMAUSSCHNITTE und der TRAILER stehen ab sofort zum Download unter

http://www.filmpresskit.de bereit!

  ***

  ***

  ***

Türk karikatürünün büyük ustalarýndan, Cumhuriyet çizeri Turhan Selçuk’un adý, Kamil Masaracý öncülüðünde Milas’ta açýlan "Turhan Selçuk Karikatürlü Ev" ve "Turhan Selçuk Parký"yla kuþaktan kuþaða yaþayacak.
Hakan Derman arkadaþýmýz açýlýþý Cumhuriyet gazetesinde þu þekilde yazdý:
Çaðdaþ Türk karikatürünün büyük ustalarýndan ve Cumhuriyet gazetesi çizeri Turhan Selçuk, doðduðu Muðla’nýn Milas ilçesinde 23 Nisan günü açýlan "Turhan Selçuk Karikatürlü Ev" ve "Turhan Selçuk Parký"yla kuþaktan kuþaða yaþayacak.
Turhan Selçuk Karikatürlü Ev ve Turhan Selçuk Parký’nýn açýlýþýna, Milas Kaymakamý Bahattin Atçý, Milas Belediye Baþkaný Muhammet Tokat, CHP Muðla Ýl Baþkaný Süleyman Uslu, CHP Milas Ýlçe Baþkaný Suat Özcan, belde belediye baþkanlarý, Cumhuriyet Gazetesi Yönetim Kurulu üyesi Ertin Akgüç, Cumhuriyet çizeri Kamil Masaracý, Selçuk ailesini temsilen Hakan Derman katýldý.
Turhan Selçuk Karikatürlü Ev’in fikir babasý ve gazetemiz çizeri Kamil Masaracý açýlýþ konuþmasýnda; "Bu fikri Turhan Selçuk’a açtýðýmda, memnun olmuþtu ve açýlýþa katýlmayý düþünüyordu. Turhan Selçuk Karikatürlü Ev’de çocuklar düzenli olarak karikatür dersleri görecek, ayrýca her ay karikatürcü bir arkadaþýmýz buraya gelerek hem sergisini açacak, hem de çocuklarla karikatür çalýþmalarý yapacak. Turhan Selçuk ustamýzýn doðduðu ilçede birçok karikatürcü yetiþeceðine inanýyorum" dedi.
Milas Belediye Baþkaný Muhammet Tokat, "Türk karikatürünün önde gelen isimlerinden Turhan Selçuk, 1922 yýlýnda Milas’ta doðmuþtur. Turhan Selçuk’un saðlýðýnda aldýðýmýz bir kararla, kendisinin adýný taþýyacaðý ‘Karikatürlü Ev’ projesi onu gerçekten çok heyecanlandýrmýþ ve mutlu etmiþti. Ne yazýk ki Karikatürlü Ev’in açýlýþýný birlikte gerçekleþtiremedik. Turhan Selçuk, eserleri ve Abdülcanbaz ile bu evde daima yaþayacak, yaþatýlacak" dedi.

(Kaynak: Cumhuriyet Gazetesi/Hakan Derman)

"ATATÜRK" PORTRAIT
ZED-CROATIA

I don’t usually complain but it is time for me to speak out. I am the second place winner of the Fourth International Cartoon Festival and Graphical Humor, Valle de Aburra, Colombia 2008. Theme: Women.

http://www.brazilcartoon.com/resultadoDescricao.asp?idioma=eng&ID=300

I found out the result through some international cartoon website since the organization had never contacted me. I had waited six months and written two letters to Universidad Autonoma Latinoamericana, the sponsor of the contest. In June 2009, I finally got a very apologetic email from the General Director, Mr. Jesus Orlando Morales Henao who stated that one of my prizes was a sculpture of a prestigious Colombian sculptor and a book about cartoon and graphical humor, which was on process of editing and would be published in October 2009. Again, I provided him my mailing address so that the prizes could be sent to me (Letter enclosed).

It has been almost two years. I emailed Mr. Mr. Jesus Orlando Morales Henao twice inquiring about the prized but again received no reply. Enough is enough. Winning a contest is a wonderful opportunity and recognition for us, cartoonists. We pour our hearts and souls in our works. We demand the respect and what is rightfully ours. Unfortunately, there are many Phantom Contests which exploit and contaminate our intellectual World. We, World’s Cartoonists are pleading for your help.

Respectfully yours,

OTHER PRIZES:
http://www.irancartoon.com/2010/daily/sintra2010/sintra2010.htm

***

Erdogan Karayel
in "Iran-Merdomsalari" Newspaper..

http://aynev.blogfa.com/post-1145.aspx

Yol ayrýmýnda bir ülkenin zengin çizgi dünyasý

Uzun bir süredir çalýþmalarýný aðýrlýklý olarak Almanya’nýn Stuttgart kentinde sürdüren karikatürist Erdoðan Karayel, bir süre önce Ýran’daki uluslararasý bir etkinlikte jüri üyesi olarak görev aldý. Düzenli olarak güncellediði "sanal" karikatür dergisi "Don Quichotte" (www.donquichotte.org) üzerinden Türk karikatürünün dünyayla yakýn iliþkiler kurmasýný saðlayan ve bu doðrultudaki çabalarýyla haklý bir üne kavuþan Karayel, sorularýmýzý yanýtlarken, Ýran karikatürü üzerine gözlemlerini, saptamalarýný aktardý. Çalýþkan sanatçýmýza göre, günümüz Ýran’ýna bakarken, abartýlardan uzak ve serinkanlý düþünülmesi gerekiyor.

YGA – Ýran’da ne için bulundunuz, neler yaptýnýz ve ne gibi gözlemleriniz oldu? Ýran toplumu ve karikatürü, sizce nasýl bir yolda?

ERDOÐAN KARAYEL – Sorunuzun yanýtýný vermeden önce sanýrým biraz Don Quichotte’u ve hedeflerini anlatmam gerekecek. "Don Quichotte" dergisi beþ yýl önce Stuttgart merkezli olarak yayýn hayatýna baþladý. Ancak koþullar gereði son dört yýldýr internet üzerinden e-mizah dergisi biçiminde Türk karikatürüyle dünya karikatürünü buluþturuyor. Bugüne deðin dört uluslararasý yarýþma gerçekleþtirdik. Almanya’nýn çeþitli eyaletlerinde ve Avrupa ülkelerinde de 30’a yakýn sergi açtýk.

Ýnternet üzerinden geniþ bir yelpazeye ulaþmýþ durumdayýz. Hemen her ülkenin karikatürcü veya dernekleriyle baðlantýlarýmýz var. Dünya karikatüründe "Don Quichotte"un oldukça önemli bir yeri olduðunu rahatlýkla ve övünerek söyleyebilirim. Ýnternet kanalýyla geçtiðimiz yýllarda yapýlan uluslararasý bir ankette, "irancartoon"un ardýndan dünyanýn ikinci en çok izlenen karikatür web sitesi seçildiðini de unutmadan belirteyim.

Uluslararasý baðlantýlarýmýz böylesine güçlü olunca, 2008 yýlýndan itibaren dünya karikatürüne yön veren Ýran, Brezilya, Azerbaycan, Suriye ve Çin karikatürcüleriyle köklü yakýnlýklar kurduk. Düzenlenen uluslararasý yarýþmalarda jüri olarak birlikte görev aldýk. Özellikle uzun bir süreden beri hayranlýkla izlediðim Ýran karikatürünün büyük ustasý ve "irancartoon"un da yönetmeni Massoud Shojai ile güzel bir çizgi dostluðu kurduk. 2008 yýlýnda ilk kez gittiðim ve 2 gün kaldýðým Tahran’dan sonra geçtiðimiz yaz Kýbrýs’ta yine birlikte ayný jüride görev aldýk. 2009 yýlýnda aralýk ayýnda bu kez Tahran Karikatür Bienali’ne davet edildim. Tahran merkezli yürütülen organizasyonda benim dýþýmda Ýspanya’dan Omar F. Turcios ve Nani, Brezilya’dan Marcio Leite, Çin’den Liuyi Wang ve Türkiye’den Þevket Yalaz da yer aldýlar.

Jüri üyesi olarak görev aldýðým bu etkinlik tam 10 gün sürdü. Bu dönemde Ýran’ý ve Ýran halkýný daha yakýndan tanýma fýrsatýný buldum. Zengin Pers kültürüne sahip Ýran’da görsel sanatlarýn bu denli baþarýlý olmasýna þaþmamak lazým. Özellikle Ýsfahan gezisinde gördüðümüz tarihi camiler, medreseler ve binalardaki hat sanatlarý ve el iþçiliðine dayanan eserler, gerçekten görülmeye deðerdi. Saðlam bir desenden oluþan ve özgün renk dünyasýný yansýtan eserlerin her biri paha biçilemeyecek kadar deðerli. Ýran karikatürünün bu denli baþarýlý olmasýnýn ardýnda zengin "Pers kültürü" mirasýnýn yattýðý gerçeðini, ülkeyi gezdikçe ve tanýdýkça daha iyi anlýyorsunuz.

Ýran karikatürünün dünyada plastik ve estetik açýdan bu denli baþarýlý olmasýnýn ardýnda yatan bir baþka gerçek de, sanýrým ülkenin dýþ dünyaya kapanmýþ olmasýnda. Ülkede özellikle Amerikan hegemonyasýna karþý büyük bir tepki var. Ekonomik ve siyasal açýdan Rusya ve Çin ile de özel bir yakýnlýk söz konusu. Ülkede var olan rejimin de katkýsý olsa gerek, insanlarýn sanata yönelmesi, tepkilerini ve dileklerini bu yolla dile getirmeleri sanatý daha da etkin ve yetkin bir konuma getiriyor. Ýranlý karikatürcülerin çoðu, sanki karikatür çizmiyor da tuvale resim yapýyor. Bu açýdan, özellikle benim için, iran karikatürünün dünya karikatüründe çok önemli bir yeri var. Bazý çalýþmalara gýpta ile bakmamak elde deðil. Onlarýn etkisi altýnda kalmýþ olmamdan mýdýr nedir, bilemiyorum, ama son yýllarda çizdiðim karikatürlerde özel bir estetik çaba sarf ediyorum. Ve sonrasýnda karþýsýna geçip seyretmek inanýlmaz keyif veriyor…

YGA – Ýran’da kurduðunuz baðlantýlardan sonra ve geleceðe dönük olarak, bu ülkedeki sanatçýlarla birlikte ne gibi iþler çýkarmayý düþünüyorsunuz?

ERDOÐAN KARAYEL – Þu anda baþta Massoud Shojai olmak üzere, Bahram Azimi, Shahram Rezai, Saeed Sadeghi, Bahram Arjmandia, Shahrokh Heidari, Kiarash Zandi gibi tanýnmýþ karikatürcülerle kurduðum dostluk ve çizgi beraberliði, bu ülkeyle olan baðlantýlarýmýn asla kopmamasýný saðlayacak en önemli nedenlerim…

Özellikle "irancartoon" yöneticisi Massoud Shojai ile uluslararasý birçok etkinlikte birlikte yer alacaðýmýzý þimdiden rahatlýkla söyleyebilirim. Son ziyaretimde "brazilcartoon" yönetmeni Marcio Leite, "irancartoon" yönetmeni Massoud Shojai, Çin AYACC yönetmeni Liuyi Wang ile yaptýðýmýz prensip anlaþmasýna göre, dörtlü olarak birçok uluslararasý etkinlikte birlikte yer alacaðýz. Üç ülke karikatürünün arasýnda "Don Quichotte"un da yer almasý, beþ yýldan bu yana sürdürdüðümüz özverili ve baþarýlý çalýþmalarýmýzýn bir ürünü olsa gerek. Böylesi büyük bir misyonun lokomotifi olmak, tüm yorgunluða raðmen, inanýlmaz bir keyif ve mutluluk veriyor.

YGA – Siz Avrupa’da yaþayan bir Türk karikatüristi olarak dünya karikatürüyle gerçekten sýký baðlar kurmayý baþardýnýz. Sizce, Batý karikatürü ile Ýran karikatürü arasýnda ne gibi bir paralellik veya benzemezlik var?

ERDOÐAN KARAYEL – Dünya karikatürü bir yol ayrýmýnda sanki. Çizgiye ve espriye dayanan karikatür son dönemlerde yerini plastik deðeri yüksek olan ve espriyi ikinci plana iten "illüstratif" bir kimliðe bürünüyor gibi. Karikatür adýna pek sýcak bakmadýðým bu "takýntý", umarým en kýsa zamanda yerini "az ve öz çizgi"ye býrakýr.

Ýran karikatürüne baktýðýmýzda, daha önce sözünü ettiðim gibi Pers kültüründen gelen bir estetik anlayýþý hakim. Bu tarz ve üslubu Polonya, Brezilya ve Romanya gibi Balkan ülkelerinde de görebiliyoruz. Özellikle portre aðýrlýklý çalýþmalara yönelen Ýran karikatüründe, sansürün olmadýðýný söyleyemeyiz. Özellikle siyasi karikatürlere neredeyse hiç rastlanmýyor. Son dönemlerde yaþanan iç karýþýklýk, Cumhurbaþkaný Ahmedinejad’ý hedef alan karikatürlerin yasaklanmasýna, bazý çizerlerin ceza almasýna uzanan bazý yaptýrýmlar görmek mümkün. Ancak, karikatüre asla tolerans göstermeyen ve karikatürcülere açtýðý davalarýn sayýsýný unutan bir baþbakana sahip Türkiyemiz sanki bu açýdan Ýran’a göre daha çok mu hoþgörülü?

YGA – Dinin ana çimento olarak kullanýldýðý bir toplum yapýsýna sahip Ýran. Baskýcý bir siyasal rejim olarak tanýmlanabilecek olan bu ülkede, karikatür ne gibi yollar, diller arýyor? Karikatürün böyle bir rejimde ve toplumda ne gibi bir iþlevi olabilir?

ERDOÐAN KARAYEL – Karikatür öyle bir sanat ki, baský ve sansür onu daha da yüceltiyor ve deðerini arttýrýyor. Çünkü daha çok düþünüyorsunuz, araþtýrýyorsunuz. Ýlk akla geleni çizmiyor, yasal sýnýrlarýnýzý zorlayarak, en çarpýcý ve en mükemmele konuþlanýyorsunuz. Bu da beraberinde baþarýyý getiriyor þüphesiz. Türkiye gibi bir ülkede karikatürden ceza alan karikatürcüleri düþündüðümüzde, Ýran’daki karikatürcülere yönelik baský ve sansüre hiç þaþmamak gerekir, kanýsýndayým.

Ýran gerçekten de bir yol ayrýmýnda.. Gelecekte daha özgür, insan haklarýný uygulayan bir toplum olma yolunda diyebilirim. Bunu oradaki gözlemlerimden hareketle söylüyorum. Eðer bir ülkeye televizyon, bilgisayar ve cep telefonu gibi günümüz dünyasýnýn vazgeçilmez iletiþim araçlarý girmiþse, bazý sonuçlarýn kaçýnýlmaz olduðunu kabul etmemiz gerekiyor. Ve tabii Ýranlý politikacýlarýn da…

YGA – Ýranlý karikatürcü nasýl biri? Neler düþünür, neler arar, toplumuyla ve Batý dünyasýyla iliþkisi ne düzeydedir? Son gözlemlerinizin ýþýðýnda bir resim verebilir misiniz?

ERDOÐAN KARAYEL – Ýranlý karikatürcü özellikle çok iyi bir desene ve fantastik bir beyine sahip. Estetik kaygýlarý miras aldýðý Pers kültürünü bugün olabildiðince hayata geçirmeye çalýþýyor. Ýnsan iliþkilerinde en az bizler kadar sýcak ve içtenler. Tebriz gibi bazý kentlerde Azeri kökenli Türkçe bilen karikatürcülerin varlýðýný öðrenmem, baþka bir mutluluk nedeni oldu. Ýranlý karikatürcünün tüm meslektaþlarý gibi azla yetinmeyen ve sýnýrlarý zorlayan özelliðini de bilmem tekrarlamaya gerek var mý? Tabii ki her gün televizyon ve internetten gördüðü dünya ile kendi dünyasýný karþýlaþtýrdýðýnda bir þeylerin eksikliðini veya yanlýþlýðýný en çabuk kavrayan ve tepki gösteren de o…

Konuya biraz da genel açýdan bakacak olursak: Ülkedeki rejim ne olursa olsun, kaðýdý ve kalemini önüne alan her karikatürcü özgürdür. Ancak karikatürünü çizdikten sonra ne yazýk ki onun özgür olup olmayacaðýna o karar veremiyor. Bu da sadece Ýranlý karikatürcülerin deðil hepimizin sorunu. Sonuçta hangi ülkede yaþarsanýz yaþayýn, karikatürcü özgür deðil. Ve asla politikacýlar bizleri sevmiyor. Bazen düþünüyorum da "Keþke ülkeleri karikatürcüler yönetseydi!" diye hayýflanýyorum. "Daha mý iyi olurdu, yoksa daha mý kötü olurdu?"yu düþünmeyi de sizlere býrakýyorum.